Πότε, όμως, πρέπει να ανησυχήσει ένας γονέας;
Υπάρχουν κάποιες πολύ χαρακτηριστικές ανησυχητικές ενδείξεις, οι οποίες πρέπει να οδηγήσουν το γονέα στην αξιολόγηση από ένα λογοθεραπευτή και αναφέρονται παρακάτω.
Ο γονέας, λοιπόν, πρέπει να απευθυνθεί σε ένα λογοθεραπευτή εάν:
- Δε λέει μεμονωμένες λέξεις στην ηλικία των 2 ετών
- Δεν κάνει προτάσεις 3 - 4 λέξεων στην ηλικία των 3 ετών και 8 και παραπάνω λέξεων στην ηλικία των 5 ετών.
- Αποφεύγει να συμμετέχει σε συζητήσεις και δυσκολεύεται να εκφράσει συναισθήματα ή να διηγηθεί γεγονότα στην ηλικία των 5 ετών.
- Δεν παράγει καθόλου, παράγει με λανθασμένη άρθρωση ή αντικαθιστά ορισμένους ήχους (γράμματα), όπως το "σ", "λ", κ.λ.π. μέχρι την ηλικία των 4,6 - 5 ετών και το "ρ" μέχρι 6 ετών.
- Παρουσιάζει δυσκολίες στην κατανόηση και εκτέλεση οδηγιών ή εντολών που του δίνονται από τα 2 πρώτα χρόνια της ζωής και μετά με αυξανόμενο βαθμό δυσκολίας ανάλογα με τη χρονολογική του ηλικία.
- Παρουσιάζει "φτωχό" παιχνίδι, δηλαδή το παιχνίδι του δεν έχει φαντασία ή χρησιμοποιεί μόνο την λειτουργική χρήση των αντικειμένων μη προσδίδοντάς τους άλλο νόημα (βλ. "συμβολικό παιχνίδι" στα φυσιολογικά στάδια ανάπτυξης του λόγου).
- Εμφανίζει δυσκολίες στην κοινωνική αλληλεπίδραση και στην επικοινωνία (για παράδειγμα δεν πλησιάζει ή πλησιάζει με ακατάλληλο τρόπο τους συνομιλήκους του, δε συμμετέχει σε ομαδικά παιχνίδια, δείχνει να βρίσκεται "σ' ένα δικό του κόσμο").
- Παρουσιάζει επαναλήψεις γραμμάτων, συλλαβών ή λέξεων κατά τη διάρκεια της αυθόρμητης ομιλίας του που επιμένουν και μετά την ηλικία των 3 ετών.
Σταμπουλάκη Χριστίνα
Λογοθεραπεύτρια
Μέλος του Συλλόγου Επιστημόνων Λογοπαθολόγων Λογοθεραπευτών Ελλάδος
xristinastamboulaki@gmail.com
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου